Początki oświaty i szkolnictwa w  Książu Wielkim sięgają XIV wieku, czyli czasów pełnego rozkwitu  średniowiecza. Najprawdopodobniej już wówczas istniała tu szkoła parafialna (przy kościele parafialnym). Przez długi okres czasu aż do wieku XVIII nie miała ona własnego budynku.

Na wniosek Komisji Edukacji Narodowej w sprawie zakładania i reformowania szkół, ówczesny proboszcz wielkoksiąski  Adam Brachman w 1776r. podarował plac, na którym wystawił  budynek szkolny z dwoma salami i mieszkaniem dla nauczyciela. Budynek ten (jako szkoła parafialna, później powszechna) pełnił swoją funkcję ponad półtora wieku, pamiętając czasy Sejmu Wielkiego, Powstania Kościuszkowskiego, Księstwa Warszawskiego, okres zaborów, I wojny światowej i odzyskania niepodległości. Istnieje do dzisiaj obok kościoła parafialnego. Od 1932 r. kierownikiem Szkoły Powszechnej w Książu Wielkim został Jan Czarnik. Za jego kadencji w październiku 1935r. rozpoczęto gromadzenie materiałów budowlanych, a w maju 1936r. przystąpiono do budowy nowej siedziby szkoły powszechnej na placu, który podarował gminie hrabia Aleksander Erwin Wielopolski. W czerwcu 1939r. kierownictwo ksiąskiej Szkoły Powszechnej objął Julian Malinowski. W czasie II wojny budynek szkolny zajmowany był przez Wermacht lub SS. Na będących w budynku 11 salach lekcyjnych do dyspozycji szkoły pozostawało 2 lub 3 sale. Z uwagi na to dzieci mogły się uczyć najwyżej po 2 godziny co drugi,  względnie trzeci dzień. Na lekcjach ograniczono się do nauczania j. polskiego o legalne wówczas pisma dla dzieci oraz matematyki. Na początku okupacji niemieckiej w piśmie skierowanym do szkół zabroniono nauczania geografii i historii. Zalecono skierowanie uwagi na przedstawianie rozwoju Wielkiej Rzeszy. Po wypędzeniu Niemców już w lutym 1945r. rozpoczęto organizację szkoły i nauczania. Usunięto częściowo zniszczenia wojenne i zorganizowano obsadę nauczycielską. Kierownictwo szkoły (podobnie jak przez cały okres okupacji) objął Julian Malinowski. Nauczanie prowadzono według programów przejściowych wydanych przez Ministerstwo Oświaty. Nie wzięto jednak pod uwagę dokuczliwego braku nauczycieli z kwalifikacjami, braku podręczników oraz pomocy naukowych. W maju 1948r. Julian Malinowski przeniesiony został na stanowisko podinspektora szkolnego do Bochni. Po nim od 1 IX 1948 r. kierownikiem szkoły został Józef  Majeranowski, a naukę rozpoczęło 398 dzieci. Spośród długoletnich nauczycieli silnie związanych z ksiąską Szkołą Powszechną i miejscową społecznością należy wymienić Irenę i Marka Chodźków oraz Mikołaja Łoszko. Marek Chodźko, były oficer carski, posadę nauczyciela w Książu Wielkim otrzymał w     1923 r.  i pracował w tutejszej szkole do 1963r. to znaczy do czasu przejścia na emeryturę. Jego żona Irena uczyła śpiewu, robót ręcznych, a także pracowała społecznie prowadząc koło PCK oraz zespół taneczny. Mikołaj Łoszko, również oficer carski urodzony w 1895r. w Zaosiu  koło Nowogródka (tam, gdzie urodził się Adam Mickiewicz) otrzymał posadę nauczyciela w ksiąskiej szkole w 1938r. Pracował w niej do czasu przejścia na emeryturę. Zmarł w Książu w 1972r. W roku szkolnym 1958/59 było 416 uczniów. W klasach od I do VII uczyli: Józef Majeranowski, Marek Chodźko, Irena Chodźko, Mikołaj Łoszko, Krystyna Różalska, Franciszek Różalski, Maria Bożek, Maria Folfasińska i Barbara Lubarska. Wiosną 1965r. szkoła otrzymała boisko dzięki zbiórce pieniężnej przeprowadzonej z inicjatywy rodziców. Na mocy reformy szkolnej z 1966r. zaczęła obowiązywać ośmioletnia szkoła podstawowa. W roku szkolnym 1967/68 do grona nauczycielskiego należeli między innymi: Zofia Barańska, Maria Łysek, Helena Daszkiewicz, Joanna Palińska, Marian Paliński, Maria Żaczkowska, Wilhelm Żaczkowski, Łucja Zyguła, Maria Michta. Z dniem 1 IX 1973 r. powołano Zbiorczą Szkołę Gminną utworzoną ze szkół z Książa Wielkiego, Giebułtowa, Rzędowic i Moczydła. Nauką objętych było 513 uczniów. W ksiąskiej szkole uczyły się dzieci z Książa Wielkiego w klasach I-VIII, natomiast dzieci z pozostałych miejscowości w których były szkoły czteroklasowe uczyły się w Książu w klasach od V do VIII. Z odległych wsi dzieci dowożono bezpłatnie autobusami. Dyrektorem Gminnej Szkoły Zbiorczej został mianowany Jan Sojka, który wcześniej przygotowywał szkoły do planowanej reorganizacji. W skład grona wchodzili m.in. Władysław Pająk, Zdzisława Pająk, Anna Korsak, Aleksander Zyguła, Barbara Madejska, Marianna Haczyk. W szkole zorganizowano zespoły wyrównawcze dla uczniów mających trudności w nauce. Wprowadzono uzawodowioną klasę VI, do której uczęszczali uczniowie opóźnieni  w nauce. W roku szkolnym 1977/78 w Zbiorczej Szkole Gminnej uczyło się 337 uczniów. W skład grona pedagogicznego wchodzili: Jan Sojka – dyrektor, Władysław Pająk, Stefan Gacek, Zdzisława Pająk, Helena Daszkiewicz, Maria Folfasińska, Łucja Zyguła, Joanna Palińska, Barbara Madejska, Stanisław Piega, Aleksander Zyguła, Marian Paliński, Maria Bożek, Anna Baranek, Zofia Barańska, Urszula Wiśniewska, Marianna Haczyk, Genowefa Stępień, Barbara Widacha i Maria Żaczkowska. W roku szkolnym 1982/83 młodzież szkolna wzięła udział w Młodzieżowym Turnieju Turystyczno – Krajoznawczym i zdobyła I miejsce w eliminacjach wojewódzkich, a III i IV miejsce w finale ogólnokrajowym. W następnym roku szkolnym grono pedagogiczne powiększyło się o nauczycielki Alicję Pagór  i Zofię Trelę. Po 35-letniej pracy pedagogicznej od IX 1984 r. przeszedł na emeryturę Jan Sojka. Nowym dyrektorem szkoły podstawowej została Helena Kwiecień. Od tego też roku dla potrzeb szkoły zaadaptowano budynek po Ośrodku Zdrowia. Na parterze budynku mieściły się 3 sale lekcyjne. W 1985 r. do grona nauczycielskiego dołączyła Maria Zając, a w 1986 r. Halina Sobota, Idalia Wicińska, Małgorzata Sojka. W roku szkolnym 1987/88 w skład grona pedagogicznego wchodzili: Helena Kwiecień – dyrektor, Anna Baranek, Maria Bożek, Helena Daszkiewicz, Maria Folfasińska, Stefan Gacek, Ligia Ginter, Andrzej Ginter, Maria Łysek, Barbara Madejska, Artur Mikołajczyk, Alicja Pagór, Joanna Palińska, Marian Paliński, Zdzisława Pająk, Halina Sobota, Jan Sojka, Danuta Solarz, Zofia Trela, Urszula Walczak, Urszula Wiśniewska, Maria Żaczkowska, Bogumiła Gołąb – kierownik świetlicy, Barbara Widacha – bibliotekarka, Elżbieta Leks, Genowefa Stępień, Zofia Barańska, Jadwiga Gawęcka – wychowawczyni świetlicy. W 1990r. funkcję dyrektora szkoły objęła Alicja Pagór a jej zastępcą został Stanisław Piega. Do szkół wprowadzono nauczanie religii, którą prowadzili księża – Grzegorz Bujak i Stanisław Kołacz. W 1996r. zakupiona została działka obok szkoły pod boisko do piłki nożnej. W oparciu o przepisy ze stycznia 1999r. wprowadzające reformę szkolną, z dniem 1 IX 1999r. szkoły podstawowe ośmioklasowe i czteroklasowe licea przekształcone zostały w szkoły podstawowe sześcioklasowe oraz trzyklasowe gimnazja i licea.
W listopadzie 2003 r. na wniosek dyrektora szkoły, grona pedagogicznego, Rady Rodziców i Samorządu Uczniowskiego, Szkole Podstawowej w Książu Wielkim nadano imię podpułkownika Juliana Malinowskiego.

Władze Gminy Książ Wielki korzystając z dotacji Unii Europejskiej w 2011 r. wystawiły obok szkoły podstawowej nowy budynek przedszkola wraz z placem zabaw. Zaczął wówczas funkcjonować Zespół Szkolno – Przedszkolny, jego dyrektorem została mgr inż. Alicja Pagór.

                                                                                                                    opracował  Mirosław Szumerowski

                                                                                                ( na podstawie E. Madejski Dzieje Książa Wielkiego )